Anneciğim...
Biliyorum, ben senden gittim gideli çok acıyor o güzel canın...
En çok da çaresizce ardımdan bakmaktan başka bir şey yapamadığın için üzülüyorsun...
Oysa sen elinden geleni yaptın anne!! Beni, biricik pamuk yavrunu korumak için her şeyi yaptın sen!! Kendi canını hiç düşünmeden o iki ayaklı canavarların önüne bile atladın!! Senin de başını kanattılar hiç acımadan.. Ama benim canımı almak çok daha önemliydi onlar için.. Beni istiyorlardı, senin koklamaya kıyamadağın tüylerimi etimden söküp almak için...
Bebeğin kollarının arasından canice kopartılırken umutsuzca çırpınmaktan, ağlamaktan, bir zamanlar neşeyle üzerinde oynadığımız, şimdi kanımla kızıla boyanan karları koklamaktan başka ne yapabilirdin ki...
Ah benim güzel anneciğim...
Bilsen pamuğun da öyle özlüyor ki seni.. Ama inan bana burada mutsuz değilim...
Beni merak etme olur mu, hem burada yalnız da değilim.. İki ayaklı canavarların öldürdüğü arkadaşlarımın hepsi burada..
Hepimiz çok iyiyiz.. Burası o kadar güzel bir yer ki.. Her gün yeni bir şeyler öğreniyorum, yeni yeni arkadaşlar ediniyorum...
İki ayaklılar burada da var ama onlar canavar değil, ‘insan’ deniliyormuş onlara.. Bir de küçük olanlar var, onlara da ‘çocuk’ deniliyormuş...
Buradaki insanları da çocukları da çok seviyorum anne... Bütün gün oyun oynayıp şarkılar söylüyoruz birlikte...
Canavarlar, kan, acı, hiçbiri burada yok.. Dağlar, denizler, pırıl pırıl göller, nehirler, ağaçlar, rengârenk çiçekler, cıvıl cıvıl kuşlar var...
Burada hiç kimse ağlamıyor anne... Üstelik tüylerim de eskisinden hem daha beyaz, hem daha parlak.. Görsen öyle severdin ki...
Keşke yanında olabilsem, sarılsam sana... Yine beni öpüp koklasan, yine sokulsam sana üşüdüğümde eskisi gibi...
Hiçbir şey senin sevginin yerini tutabilir mi hiç?..
Annem, güzel annem ne olur üzülme, ağlama artık..
Hem bunları sana üzülme diye yazıyorum, sensizlik dışında beni mutsuz eden hiçbir şey yok burada...
Hatta buradaki karlar üşütmüyor da.. Söz ver artık üzülmeyeceğine olur mu?..
Eskisi gibi yaşamaya devam edeceksin ve bana benzeyen bebekler getireceksin dünyaya...
Tıpkı beni sevdiğin gibi, onları da sevip koruyacaksın...
Ve her ne olursa olsun benim de bir zamanlar yaşamış olduğum dünyayı, o iki ayaklı canavarlara bırakmayacaksın!!
Yaşayacağına söz ver anne!! Yaşayacağına söz ver!!
Ben burada seni bekliyor ve seviyor olacağım…
Anneler günün kutlu olsun...
Biricik yavrun, pamuğun...
Not:Alıntıdır
Anasayfa 
